خانه / اخبار و مقالات / گیاخاک یا هوموس چیست گیاخاک یا هوموس چیست گیاخاک یا هوموس چیست؟ خواص فیزیکی و شیمیایی گیاخاک یا هوموس چیست؟ با ما در این مقاله همراه باشید… گیاخاک یا هوموس چیست؟ هوموس شکل پایدار ماده آلی موجود در خاک است. از بقایای گیاهی و جانوری مرده که تجزیه گسترده ای را تجربه کرده اند به دست می آید. هوموس ماده آلی یا غیر معدنی است که بخش بزرگی از خاک حاصلخیز را تشکیل می دهد که در شرایط خوبی قرار دارد. توصیف فیزیکی گیاخاک هوموس از انواع مواد گیاهی و حیوانی به دست می آید و تحت طیف وسیعی از شرایط محیطی رشد می کند. این عوامل باعث می شود که توصیف مطلق هوموس غیرممکن باشد. ویژگی کلی هوموس ماده ای سیاه یا قهوه ای، شل، متخلخل و جاذب است که می توان آن را از کف جنگل خراش داد، جایی که هیچ آتش سوزی یا تداخلی مانع از پوسیدگی طبیعی نشده است. نقش و فواید گیاخاک یا هوموس در خاک ساختار و بافت خاک را بهبود می بخشد. ظرفیت نگهداری آب در خاک را افزایش می دهد. با برگرداندن مواد شیمیایی به خاک به شکل بسیار قابل استفاده، محتوای شیمیایی خاک را اصلاح می کند. میزان نیتروژن خاک را افزایش می دهد. تجزیه و توسعه اولیه هوموس در طی تجزیه اولیه بقایای گیاهی و حیوانی، مقداری از کربن، هیدروژن، اکسیژن و نیتروژن به سرعت به صورت آب، دی اکسید کربن، متان و آمونیاک پخش می شود. سایر ترکیبات کندتر تجزیه می شوند و به اشکال پایدارتری تبدیل می شوند که به عنوان هوموس در خاک ذخیره می شوند. هوموس ممکن است به تجزیه بیشتر ادامه دهد، اگرچه با سرعت بسیار کندتر. یکی از مزایای تجزیه هوموس آزاد شدن مواد مغذی است که توسط گیاهان به عنوان غذا قابل استفاده است. خواص شیمیایی هوموس ترکیب شیمیایی هوموس متفاوت است زیرا از انواع مختلف بقایای گیاهی و حیوانی ناشی می شود و به عملکرد موجودات زنده خاک بستگی دارد. مواد هوموس ساز از کربوهیدرات ها (قندهای ساده و نشاسته)، پکتین، سلولی و پروتئین تشکیل شده است. اینها مواد اصلی تشکیل دهنده نیتروژن در خاک هستند. وجود مقادیر مناسب هوا، آب و گرما باعث افزایش میکروارگانیسم ها و تسریع در تجزیه آنها می شود. ترکیبات محلول بیشتری که عناصر ضروری برای رشد گیاه هستند نیز با فرآیند پوسیدگی مواد هوموس‌سازی و تشکیل هوموس تولید می‌شوند. این ترکیبات عبارتند از: فسفر (فسفات)، گوگرد (سولفات)، کلسیم، منیزیم و پتاسیم. کاهش هوموس در باغ‌ها یا مناطق زراعی که گیاهان زراعی در آن رشد می‌کنند، هوموس دائماً توسط کاشت‌های متوالی از خاک تخلیه می‌شود. این کاهش زمانی بیشتر است که بقایای گیاهی به جای ادغام در خاک و رها شدن برای پوسیدگی از محل خارج شوند. افزودن هوموس بیشتر به شکل کمپوست یا کود باعث بازیابی تعادل آلی خاک می شود. تعادل خاک افزودن مقادیر نامناسب مواد هوموس‌سازی به خاک در زمان نامناسب می‌تواند واکنش‌های شیمیایی طبیعی در خاک را تا حدی بر هم بزند که مضر باشد. به عنوان مثال، افزودن بیش از حد پیت ماس می تواند خاک را تا حدی شل کند که به سرعت خشک شود. مقادیر زیاد مواد هوموس‌سازی مانند کاه، یونجه فاسد، بریده‌های چمن تازه یا کود سبز ممکن است شرایط سمی ایجاد کند که به نفع رشد گیاه نباشد و ممکن است ذخایر نیتروژن موجود در خاک را کاهش دهد. این شرایط ممکن است باعث مشکلاتی مانند کمبود نیتروژن در گیاهانی شود که معمولاً ماهیتی موقت دارند. به طور کلی، مزایای افزودن هوموس به خاک بسیار بیشتر از این مسائل موقتی است. حکایت تاریخی مهاجران مستعمره در آمریکا با کشاورزی در خاک هایی که در زیر پوشش گیاهی جنگلی توسعه یافته بود سازگار شدند. هنگامی که مهاجران در اوایل دهه 1800 به سمت غرب گسترش یافتند، زمین های چمنزار مرتفع را پیدا کردند. چمن سخت، شخم زدن دشت را دشوار می کرد و در ابتدا از زمین های دشتی اجتناب می شد. ابزارها و تکنیک های جدیدی برای شخم زدن ایجاد شد و هنگامی که چمن شکسته شد، به آسانی آشکار شد که خاک های مرتع بر خاک های جنگلی برتری دارند. در حال حاضر، بهره وری بزرگ چمنزار آمریکایی به خوبی شناخته شده است. مطالعات نشان داده اند که زمین های چمن حدود دو برابر بیشتر از زمین های جنگلی ماده آلی (هوموس) تولید می کنند. این تا حدی به این دلیل است که علف‌ها و سپس درختان هر سال مواد آلی بیشتری به خاک اضافه می‌کنند. قبلیقیمت اوره صادراتی ایران انواع کود اورهبعدی
