کاربرد اوره گرانول

کاربرد اوره گرانول را در این مقاله بررسی خواهیم کرد.

با ما همراه باشید همراهان گرامی…

اوره با 46 درصد نیتروژن (N)، غلیظ ترین کود نیتروژن جامد است. این بدان معنی است که حمل و نقل و جابجایی کمتری وجود دارد. همچنین یکی از مقرون به صرفه ترین کودهای نیتروژن است. این عوامل باعث شده است که اوره به محبوب ترین کود نیتروژن در جهان تبدیل شود.

کود اوره را می توان به تنهایی یا در ترکیب با محصولاتی مانند DAP و موریات پتاس استفاده کرد. می توان آن را قبل از کاشت، یا در برنامه های جانبی و تاپ پانسمان اعمال کرد.

محدودیت هایی برای استفاده ایمن از اوره در هنگام کاشت بدون آسیب به بذرهای جوانه زن یا نهال های جوان وجود دارد.

اوره محلول است. می توان آن را در برنامه های کود دهی و به عنوان محلول پاشی استفاده کرد.

کود اوره همچنین یک مکمل نیتروژن غیر پروتئینی برای نشخوارکنندگان به عنوان مثال برای گوسفند و گاو استفاده می شود. به نشخوارکنندگان این امکان را می دهد که در هوای خشک و شروع خشکسالی از علف های کم پروتئین، به عنوان مثال علف خشک استفاده بهتری کنند که از دیگر کاربرد اوره گرانول است.

کاربرد اوره گرانول در خاک

انعطاف پذیری قابل توجهی در نحوه و زمان استفاده از اوره وجود دارد. بهترین زمان به محصول، نوع خاک، محل و تجهیزات کاربردی موجود برای انجام کار بستگی دارد.

پیش از کاشت (محصولات سالانه)

کاربردهای پیش از کاشت اوره در محصولات غلات، پنبه و علوفه رایج است. در غلات زمستانه بارانی، پاسخ به کاربردهای قبل از کاشت مطمئن تر از نیتروژن پوشش داده شده در فصل رشد است. بارندگی بهار کم و غیرقابل اعتماد است. در اوره پوششی در بهار ممکن است در سطح خاک خشک رها شود، در صورتی که اگر باران کمی در طول فصل رشد دریافت شود، ریشه‌های محصول به دنبال رطوبت عمیق‌تر در مشخصات خاک هستند. در صورتی که پس از استفاده باران نبارد، نیتروژن روکش دار نیز ممکن است از طریق تبخیر از بین برود.

خاک ها به دلیل بافت سنگین، قادر به ذخیره مقدار قابل توجهی رطوبت هستند. استفاده از نیتروژن قبل از کاشت اجازه می دهد تا آن را به نیترات تبدیل کرده و توسط باران به زیر خاک منتقل شود، جایی از خاک که رطوبت حفظ شده و در طول فصل رشد استفاده می شود. بارندگی در اکثر سالها آنقدر زیاد نیست که تلفات نیتروژن در زیر ناحیه ریشه رایج باشد.

کاشت (محصولات یکساله)

به طور کلی توصیه می شود که از اوره در هنگام کاشت استفاده نشود.

محدودیت‌هایی برای استفاده ایمن از نیتروژن در کاشت بدون ایجاد سوختگی ریشه و تأخیر یا کاهش سبز شدن وجود دارد.

از سوی دیگر، فسفر (P)، به بهترین وجه در هنگام کاشت، با نوار یا نزدیک بذر یا مواد کاشت استفاده می شود.

کودهایی مانند MAP و DAP را می توان برای تامین فسفر و نیتروژن اولیه، به تنهایی یا به صورت مخلوط، به عنوان مثال در مخلوط های NPK برای محصولات سبزیجات استفاده کرد.

پانسمان جانبی (محصول ردیفی)

این کود را می‌توان در محصولاتی که در ردیف‌های وسیع کاشت شده‌اند، به‌عنوان مثال ذرت، سبزیجات، در فضای بین ردیف‌ها قرار داد.

بهتر است اوره را در مجاورت ردیف، یا در کنار تپه ای که در آن استفاده می شود، به جای مرکز فضای بین ردیف قرار دهید، اما نه آنقدر نزدیک که باعث هرس ریشه شود.

این کار راندمان مصرف کود را افزایش می دهد. ریشه های محصول زودتر به کود می رسند و تعداد بیشتری از آنها این کار را انجام می دهند. علاوه بر این، در جایی که محصول در بسترهای مرتفع رشد می‌کند، احتمال بیشتری وجود دارد که آب در شیار جمع شود و احتمال از دست رفتن نیتروژن از طریق نیتروژن‌زدایی یا شسته شدن از این ناحیه افزایش می‌یابد.

پانسمان بالا (غلات زمستانه، محصولات علوفه ای و مرتع)

این کود باید روی سطح خاک پاشیده شود، به عنوان مثال از طریق پخش کننده اسپینر، در محصولاتی که در فاصله ردیف های باریک کاشته می شوند، برای مثال غلات زمستانه، و مرتع. در این شرایط استفاده از اوره در خاک عملی نیست.

در صورت امکان آبیاری، پس از استفاده از اوره، ترجیحاً در همان روز، در اسرع وقت اوره را در خاک آبیاری کنید.

در محصولات دیم، زمانی که چشم انداز بارندگی بعدی خوب است، یعنی باران پیش بینی می شود، کود را استفاده کنید.

اگر باران به زودی پس از پانسمان بالا دریافت نشود یا آبیاری اعمال نشود، نیتروژن می تواند از طریق تبخیر آمونیاک در جو از بین برود.

استفاده محلول پاشی

از دیگر کاربرد اوره گرانول استفاده از اسپری های محلول پاشی برای تکمیل، اما نه جایگزین کاربردهای نیتروژن در خاک استفاده می شود. به استثنای چند مورد، تغذیه کامل نیتروژن مورد نیاز محصولات کشاورزی بدون سوزاندن برگها غیرممکن است.

محصولات درختی و مزرعه ای با سطح برگ بزرگ برای جذب اوره مناسب ترین برای کاربردهای برگی هستند. مرکبات نمونه‌ای از محصولات زراعی است که در آن می‌توان از محلول‌پاشی به عنوان ابزار اصلی استفاده از نیتروژن استفاده کرد.

در اکثر محصولات دیگر، فقط مقادیر محدودی از نیتروژن را می توان مستقیماً به شاخ و برگ اعمال کرد. اسپری‌های اوره معمولاً فقط در دوره‌هایی استفاده می‌شوند که نیاز به مواد مغذی زیاد محصول وجود دارد.

محلول‌پاشی همچنین زمانی که رشد گیاه و جذب عناصر غذایی از ریشه توسط عوامل خارجی محدود می‌شود، به عنوان مثال غرقابی یا تنش پس از آبیاری در محصولات غرقابی در خاک‌های رسی سنگین، ابزاری برای غلبه بر کمبود موقت نیتروژن ارائه می‌دهد.

محلول پاشی اوره مستقیماً توسط برگ ها و پوست فعال درختان و گیاهان جذب می شود. پاسخ به اوره به این روش بسیار سریع است، زیرا بیشتر اوره در عرض 2 ساعت پس از استفاده وارد گیاه می شود و تقریباً ظرف 2 روز جذب کامل می شود.

منبع این مقاله می باشد.